فیلم کوتاه به گروهی از فیلمها و آثار هنری گفته میشود که نسبت به فیلم بلند، همزمان بسیار کمتری دارد و هم با بودجه بسیار پایین و تجهیزات کم ساخته میشود. در تعریف آکادمی علوم و هنرهای سینما آمدهاست که فیلم کوتاه باید حداکثر دارای مدت زمان ۴۰ دقیقه یا کمتر باشد. نخستین فیلمهای تاریخ سینما فیلمهای کوتاه بودند. فیلمسازان بزرگی نظیر اورسن ولز، مارتین اسکورسیزی، ریدلی اسکات، کریستوفر نولان و… سینما را با فیلم کوتاه شروع کردند. در ایران نیز بهرام بیضایی، علی حاتمی، عباس کیارستمی، اصغر فرهادی و… سینما را با فیلمهای کوتاه آغاز کردند.
سینمای کوتاه جهان امروز به وسیله جشنوارههای متعدد و شبکههای هنری تلویزیونی به حیات خود ادامه میدهد. جشنوارههای بزرگ دنیا نظیر جوایز اسکار، جشنواره کن و جشنواره فیلم برلین، در کنار نمایش فیلمهای بلند، نمایش فیلم کوتاه دارند و این فیلمها جوایز خاص خودشان را هم میگیرند. در این قسمت میتوانید به فیلم های کوتاه منتخب جشنواره ها و همچنین فیلم های کوتاه کارگردانان بزرگ سینما دسترسی داشته باشید.
فیلم کوتاه چیست؟
همانطور که گفته شد در تعریف آکادمی علوم و هنرهای سینما آمدهاست که فیلم کوتاه باید حداکثر دارای مدت زمان ۴۰ دقیقه یا کمتر باشد. فیلم های کوتاه اغلب در جشنواره های محلی، ملی و بین المللی فیلم نمایش داده می شوند و توسط فیلمسازان مستقل با بودجه کم یا اصلاً بدون بودجه ساخته می شوند. آنها معمولاً توسط بودجه شخصی یا کمک های سازمان های غیرانتفاعی تأمین مالی می شوند. فیلم کوتاه معمولاً برای تجربه صنعت و به عنوان سکویی برای نمایش استعداد جهت تأمین بودجه برای پروژه های آینده از سرمایه گذاران خصوصی، شرکت های تولیدی یا استودیوهای فیلمسازی استفاده می شوند.
تاریخچه فیلم کوتاه
در ابتدای پیدایش صنعت سینما، همه فیلم ها بسیار کوتاه بودند. گاهی اوقات فیلم، فقط یک دقیقه یا کمتر اجرا می شد. هنوز دهه 1910 نگذشته بود که فیلم ها تا حدود ده دقیقه طولانی تر شدند. اولین مجموعه فیلم ها در سال 1894 ارائه شد و این مجموعه از طریق دستگاه توماس ادیسون به نام سینتوسکوپ انجام شد. این دستگاه فقط برای مشاهده فردی ساخته شده بود. فیلم های کوتاه کمدی در مقایسه با بقیه ژانر ها، تعداد بیشتری تولید شد. کمدی های کوتاه محبوبیت برخوردار بودند.
کارتون های متحرک به طور کلی در ابتدا به عنوان سوژه های کوتاه بوجود آمدند. تقریبا همه شرکت های بزرگ تولید فیلم دارای واحدهایی برای تولید فیلم کوتاه بودند و کار اصلی این واحد ها صرفاً تولید فیلم کوتاه بود. بسیاری از شرکت ها ، به ویژه در دوره رکود سینما ، بیشتر یا فقط تولید فیلم کوتاه تولید داشتند.
در دهه 1930 به دلیل رکود بزرگ، سیستم توزیع در بسیاری از کشورها تغییر یافت. استودیوها به جای اینکه صاحب سینما برنامه مورد نظر خود را بسازد ، بسته ای را با محوریت کارتونی و چیزهای دیگر می فروختند. با ظهور ویژگی دوحلقه، فیلم های کوتاه نیز دو حلقه شدند و به عنوان یک کالای تجاری فروخته می شدند. به عنوان مثال، هال روچ بعد از سال 1935 ، لورل و هاردی را به صورت فیلم های سینمایی اکران کرد. با ظهور تلویزیون، فیلم کوتاه تجاری به نوعی از بین رفت و فیلمهای کوتاه به کار واسطه ای نظیر کار دانشجویی، مستقل و تخصصی تبدیل شده بودند.
فیلم کوتاه کارتونی عمر طولانی تری داشت که بخشی از آن به دلیل اجرای تکنیک های انیمیشن محدود با هزینه کمتر بود. علیرغم محبوبیت، در این دوره تولید آنها نیز کاهش یافت. برادران وارنر، پس از گذراندن یکی از پرکارترین دوران طلایی خود ، استودیوی خود را در سال 1969 تعطیل کردند. پلنگ صورتی آخرین سریال کوتاه کارتونی بود که از سال 1964 آغاز شد و در سال 1980 به پایان رسید. در دهه 1960، بازار فیلم کوتاه به طور گسترده به تلویزیون و برنامه های تلویزیونی تغییر کرده بود.فیلم های کوتاه و نمایش های تئاتر با تلویزیون همگام می شدند. هم اکنون فیلم های کوتاه، به دلیل کمبود برنامه های تلویزیونی گاه به گاه برای پر کردن کنداکتور پخش می شوند.